Dymisja Aleksandra Swiatowa ze stanowiska trenera reprezentacji Rosji: kronika wydarzeń

Wyjazd do Kazachstanu był świetną możliwością obserwowania zawodników i trenerów nie tylko wtedy, gdy pokazuje ich kamera. Z pewnych przyczyn oficjalne kontaktowanie się z nami (czyli mediami) było utrudnione, dlatego za ofiary wybraliśmy sobie inne osobistości – Waltera Hofera, delegata technicznego i przedstawicieli Komitetu Organizacyjnego (wywiady z nimi pojawią się w najbliższym czasie).

Pojawia się pytanie – a co z zawodnikami i trenerami? Najbardziej chciałoby się porozmawiać z kimś innym – Aleksandrem Swiatowem i Tomem Hilde. Norweg mimo 10 miejsca, po zawodach był w dobrym humorze, ale brak czasu pozwolił na zdanie mu tylko jednego pytania. Tom obiecał odpowiedzieć na pytania po wysłaniu mu ich na maila. Miejmy nadzieję, że z Hilde uda się porozmawiać.

Jeśli chodzi o Swiatowa, to zawody w Ałmatach były dla niego ostatnimi w roli trenera reprezentacji Rosji w obecnym sezonie letnim. Jego dymisja na początku sierpnia była zupełnie niespodziewana, ale sam trener obiecał skomentować ją później. W Ałmatach nie nadszedł jeszcze na to czas i rozmowa z Aleksandrem Nikołajewiczem nie odbyła się. Obiecuję jednak, że się pojawi :)

Sytuacja ze zmianami w sztabie trenerskim jest bardzo zagmatwana, dlatego proponuję szczegółowo ją przeanalizować. Wykorzystane zostały tylko te informacje, które można znaleźć w Internecie.

1. 12 sierpnia przed zawodami w Courchevel ogłoszono, że Swiatow podaje się do dymisji ze stanowiska reprezentacji Rosji. Jego zastępcą został wybrany Aleksandr Ariefjew.

2. Ariefjew ogłasza, że dymisja Swiatowa była wywołana problemami rodzinnymi. To samo potwierdza prezes federacji Aleksandr Uwarow. W tym samym wywiadzie dla gazety „Sowietskij Sport” Ariefjew dodaje, że Dmitrij Wasiljew może wrócić do głównego składu reprezentacji pod warunkiem, że spełni wszystkie wymagania.

3. Po 4 dniach rosyjscy skoczkowie (Karelin, Rosliakow) informują, że Swiatow został zmuszony do napisania rzekomo dobrowolnej dymisji. Prezes federacji Uwarow powiedział, że zadaniem zawodników są treningi i w sprawie komentarzy odesłał do pierwotnego źródła, czyli do Swiatowa. Sam trener i urzędnicy Ministerstwa Sportu, którzy przyjęli jego rezygnację, milczą.

4. Rosyjscy skoczkowie są gotowi do napisania otwartego listu, aby trener pozostał na stanowisku. Swiatow sceptycznie podchodzi do tego pomysłu: „A jest w ogóle sens, żeby go pisać? Kombinatorzy napisali i co się zmieniło? W rezultacie o wszystko obwiniono Kostię Woronina, ucięto mu zarobki i odsunięto od reprezentacji, mimo, że jest mistrzem kraju i zwycięzcą Uniwersjady.”.

W tym samym wywiadzie Swiatow informuje o sensacyjnych rzeczach: „Powinienem był odejść 1 sierpnia, ale wyniki pozwoliły mi popracować jeszcze miesiąc” + „(We wrześniu z nowym głównym trenerem) zostało zaplanowane długie, prawie miesięczne zgrupowanie w Ałmatach przed Mistrzostwami Rosji, anulowano wszystkie występy w Pucharze Kontynentalnym i LGP”.

5. Paweł Karelin twierdzi, że trzeba zwrócić się do Ministerstwa Sportu (tylko tam mogą oficjalnie zwolnić Swiatowa): „Mamy dużą nadzieję, że Mutko spotka się z nami i nas wysłucha. Wierzymy, że Witalij Leontjewicz będzie w stanie obiektywnie ocenić sytuację i podejmie decyzję, która przyniesie korzyść naszej dyscyplinie sportu”.

6. W tym samym dniu pojawiła się informacja, że Dmitrij Wasiljew wraca do reprezentacji Rosji: „15 września pojadę na zgrupowanie z Ariefjewem”.

7. Swiatow znowu mówi, że rosyjscy zawodnicy nie pojadą na ostatnie zawody LGP: „Zawody w Ałmatach były ostatnim letnim etapem dla naszej reprezentacji” i potwierdza, że skoczkowie pójdą na spotkanie z Mutką.

8. Na deser – Swiatow dał do myślenia: „Poczekajmy i poobserwujmy, jak sytuacja będzie się rozwijać”.

Z takim oto serialem brazylijskim mamy do czynienia. Swiatow nie jest już trenerem reprezentacji Rosji, ale na razie nie jest gotowy na komentowanie tej sytuacji. Czekamy na efekty spotkania skoczków z Mutką. Wrzesień będzie przesiąknięty newsami ze świata skoków narciarskich, obiecuję :)

Aleksandr SZYLAJEW. „Rożdiennyje letat”, 01.09.2011