W Korei Południowej nakręcono film o skokach narciarskich
Jak poinformowała agencja informacyjna Renhap, południowokoreański reżyser Kim Yong-hwa nakręcił doskonały film „Wzlot” (Take Off).
W miejscowej sprzedaży film, który w języku koreańskim nosi nazwę „Gukgadaepyo” (Reprezentanci narodu) pojawi się 30 lipca.
Mimo, że fabuła filmu została w pełni zmyślona, to jednak w pewnym stopniu wiąże się z rzeczywistością. Krótko mówiąc film opowiada o trudnej drodze do uznania – przede wszystkim wewnątrz kraju – narodowej reprezentacji w tej niezwykle egzotycznej dla Azji dyscyplinie sportu. To historia o zawodnikach, którzy muszą walczyć o sukces w życiu zarówno w sportowym jaki i osobistym wśród ogólnej totalitarnej obojętności.
Zawodnicy z filmu nie mają nawet kombinezonów i kasków. Muszą skakać w swetrach, trenują w porzuconym lunaparku.
Akcja filmu toczy się w połowie lat ’90 i rozpoczyna się od tego, że południowokoreańskie miasto Mudżu wysyła zgłoszenie do MKOl o możliwość przeprowadzenia Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2002r. (pamiętacie Pyeong Chang, który walczył razem z naszym Soczi, prawda?). Komisja zgłaszająca znajduje się w trudnej sytuacji, kiedy MKOl pyta, jak Korea Południowa zamierza zorganizować olimpiadę, skoro nie ma nawet narodowej reprezentacji w skokach narciarskich.
„To żaden problem!” – odpowiada komisja zgłaszająca i zaczyna tworzyć drużynę „z tego, co było”.
Do funkcji głównego trenera zaproszony zostaje były dziecięcy instruktor narciarski, który zupełnie nic nie wie o tej dyscyplinie sportu i nawet jej nazwę pisze jako „sky jumping”.
Jego podopieczni to grupa czterech półgłówków. Każdy z nich przyszedł do „reprezentacji narodowej” z jakichś własnych przyczyn, zupełnie niezwiązanych jednak ze sportem.
Na przykład były amerykański narciarz alpejski Bob, który z pochodzenia jest Koreańczykiem – usynowiła go amerykańska rodzina, ale teraz wrócił do swojej ojczyzny, aby znaleźć swoją biologiczną matkę. Na początku nie chce reprezentować barw „kraju, który go odrzucił”, ale później szybko dochodzi do wniosku, że zainteresowanie prasy pomoże mu w rozwiązaniu swojego niełatwego zdania.
Inny, bardzo ciekawy wątek filmu to biedna sierota, która musi opiekować się głuchą babcią i młodszym bratem. Dołącza do drużyny, aby uniknąć wezwania do wojska.
Do drużyny weszli także młody człowiek, który traktuje miejsce w reprezentacji jako sposób na wyzwolenie się spod opieki ojca-tyrana oraz były kelner z klubu nocnego, któremu spodobała się córka trenera.
Niedoświadczona i nieprzygotowana drużyna szybko staje się obiektem do drwin zarówno w domu jak i za granicą. Mimo wszystko zawodnicy walczą o możliwość wzięcia udziału w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Nagano (1998) i otrzymują przepustkę na olimpiadę.
Jak w większości filmów o sporcie, w centrum fabuły „Take Off” znajduje się czynnik emocjonalny. Główni bohaterowie muszą przezwyciężać życiowe trudności i osobiste konflikty. Zdaniem Renhapa reżyser jednak nieco przesadził. W filmie porusza się tak szerokie spektrum ważnych tematów społecznych (przynależność narodowa, bieda, relacje rodzinne), że nieco odciąga to uwagę od sportowej strony fabuły. Ja nie widziałam filmu, więc nie mogę się wypowiedzieć na ten temat.
„Zawsze chciałem nakręcić film o sporcie” – poinformował reżyser. „Czuję, że te ostatnie siedem miesięcy, które spędziliśmy zwisając na linach na szczycie góry (aby nakręcić dobre ujęcie) były tego warte. Jestem całkowicie zadowolony z rezultatów naszej pracy.”
W Korei Południowej oficjalnie zarejestrowanych jest siedmiu skoczków. Czterech z nich wchodzi do składu reprezentacji narodowej. Drużyna musiała zmagać się z lekceważeniem ze strony władz sportowych i złymi warunkami do treningów, aby zdobyć medale na uniwersjadach w 2003 i 2009r.
