Nikołaj Pietrow: Igrzyska Olimpijskie w Soczi to bez wątpienia impuls do rozwoju naszej dyscypliny sportu w Rosji w przyszłości

Po zakończeniu II seminarium szkoleniowego delegatów technicznych, które odbyło się w Petersburgu w połowie maja, Nikołaj Pietrow, kierownik zawodów w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej (Komitet Organizacyjny „Soczi 2014”), udzielił wywiadu dla portalu Skijumping.ru.

- Po raz pierwszy udało się zebrać taką liczbę wykładowców i zapewne drugiego tak okazałego seminarium już nie będzie?

- W rzeczywistości plan w tej kwestii rozwija się w następującym porządku: pierwsze seminarium jesienią 2010r. zorganizowane w głównej mierze dzięki inicjatywie Rosyjskiej Federacji Skoków Narciarskich i Kombinacji Norweskiej odbyło się jedynie z uczestnictwem Horsta Thielmana. Rozpatrzyliśmy wtedy główne kwestie związane z organizacją międzynarodowych zawodów. Teraz wraz z Federacją zaprosiliśmy także Ulricha Wehlinga i Agnieszkę Baczkowską z Polski, która była jednym z organizatorów konkursów Pucharu Świata na przestrzeni ostatnich dni. Był to krok wykonany w celu bardziej szczegółowego rozpatrzenia kwestii organizacji zawodów w kombinacji norweskiej, pracy biura zawodów. Na trzecie seminarium, które zgodnie ze wstępnym planem odbędzie się w Soczi w listopadzie 2011r., planujemy zaprosić także Ulliego Forera. Ulli jest przewodniczącym podkomitetu FIS do spraw zasad i kontroli. Na podstawie obowiązującej umowy, zorganizuje on dla nas szkolenie bezpośrednio dla sędziów dotyczące stylu. Będzie to specjalna dwudniowa sesja. Horst Thielman również będzie kontynuować pracę z nami. Nieoficjalnie kontroluje on nas w przygotowaniach do przeprowadzenia międzynarodowych zawodów. Być może, że jesienią zaprosimy też Agnieszkę Baczkowską, aby kontynuować kwestię pracy biura zawodów, a także szkolenia w dziedzinie kolejności działaj Komitetu Organizacyjnego zawodów podczas przygotowania do nich.

Dany i następne seminaria to oczywiście już kolejny, po jesiennym, etap. Pierwsze seminarium, można powiedzieć, było dla nas dobrym startem, w tym także w celu zrozumienia, na jakim poziomie znajdują się nasi specjaliści z poszczególnych regionów. Dziś przy przeprowadzaniu drugiego, 3-dniowego seminarium, dzięki inicjatywie Rosyjskiej Federacji Skoków Narciarskich i Kombinacji Norweskiej, wszystkim uczestnikom rozdano materiały w języku rosyjskim – zasady międzynarodowych zawodów w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej, w tym także zasady Pucharu Świata, słowniki terminologiczne i inne pożyteczne materiały. Mamy nadzieję, że do następnego seminarium, które odbędzie się jesienią, zainteresowani specjaliści zaznajomią się z tymi zasadami bardziej szczegółowo i będą gotowi do zdania specjalnego egzaminu na certyfikat sędziowski dający uprawnienia do przeprowadzania zawodów. Równolegle, mówiąc o sędziowaniu technicznym, Ulli Forer najprawdopodobniej zaproponuje oddzielny test dla sędziów technicznych. Obecnie kwestia ta znajduje się na poziomie dyskusji.  

Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy kraj posiada własną kwotę sędziów technicznych. Podobnie jak kwota delegatów technicznych zależy ona od ilości przeprowadzanych w kraju zawodów FIS. Odpowiednio w Rosji jest 5 specjalistów posiadających certyfikat FIS uprawniający do sędziowania. Na początek to niezła podstawa, ale kwota może zostać powiększona, w wyniku planowanych zawodów w ramach przygotowań do przeprowadzenia ZIO. Zawody pierwszego stopnia (na przykład FIS Cup) w idealnym wariancie zabezpieczone są przez rosyjskich delegatów technicznych. Powinniśmy także wystawić do 5 miejscowych sędziów.

- Szkolenie podstawowej grupy wolontariuszy do przeprowadzenia zawodów obejmie 200-300 osób. Kto przeprowadzi dla nich szkolenie i kiedy? 

- Rzecz w tym, że obecnie kwestia ta znajduje się na etapie aktywnego rozpracowania. Koncepcja pracy z wolontariuszami jest rozpracowywana na skalę krajową i odbywa się pod kontrolą Komitetu Organizacyjnego Soczi 2014. Odpowiednio w najbliższej przyszłości zobaczymy scentralizowany program w tym kierunku. Wyznaczono już 10 profilowanych wyższych szkół Rosji, które bezpośrednią będą zajmować się przygotowaniem tzw. „wolontariuszy ogólnego profilu” do przeprowadzenia Igrzysk Olimpijskich. Jeśli chodzi o wolontariuszy sportowych, to również tutaj planowany jest określony procent z liczby studentów wyższych szkół. Myślę, że w celu odpowiedniego zabezpieczenia Igrzysk Olimpijskich, możemy i powinniśmy przyciągać wolontariuszy spośród ludzi, którzy znają i lubią daną dyscyplinę sportu i chcą w tym uczestniczyć.

W rzeczywistości możliwość uczestnictwa w tak ważnej imprezie jak Igrzyska Olimpijskie jest niezwykle zachęcająca. Pozwala nie tylko być obecnym na zawodach w swoich dyscyplinach sportu, ale także otrzymać bilety na wiele konkursów oraz skorzystać z innych możliwości. Na przykład, biorąc pod uwagę doświadczenia z Igrzysk w Vancouver, wielu wolontariuszy mogło uczestniczyć w próbie generalnej ceremonii otwarcia Igrzysk i oficjalnej ceremonii zamknięcia Olimpiady (takie bilety w Kanadzie kosztowały na przykład od $450; zdarzyło mi się uczestniczyć w elektronicznej loterii, w której rozdzielane są wejściówki; ilość chętnych na bilety ZIO w Kanadzie przewyższyła ich ilość o 6 razy, a liczba ludności drugiego pod względem wielkości terytorium kraju na świecie jest o 5-6 razy mniejsza niż w przypadku Rosji). Wstępna informacja jest więc taka: priorytetowo będą traktowane osoby, które posiadają specjalne umiejętności trenowane na seminariach oraz umiejętności przyswojone podczas kariery sportowej. Podobnego doświadczenia nie można zdobyć w krótkim okresie czasu.

- Odbywa się już nie pierwsze seminarium. Można zauważyć jakieś postępy wśród uczestników?

- Tak, dostrzec można wyraźną dynamikę. Bardzo ważny jest fakt, że tę część seminarium przeprowadziliśmy już praktycznie, to znaczy dołączyliśmy szkolenie na zboczach kompleksu skoczni, na własne oczy obserwowaliśmy, jak przeprowadzane są zawody w sytuacji przybliżonej do rzeczywistości. W ostatnim dniu seminarium, 13 maja przeprowadziliśmy próbne zawody na skoczni i trasie biegowej, odbyliśmy inscenizację konkretnych sytuacji, które zdarzają się podczas prawdziwych startów. Chcielibyśmy szczególnie podziękować Federacji Petersburga, trenerom, kierownikom szkoły sportowej w Kawgołowo/Toksowo za udostępnienie pomieszczeń, skoczni i trasy do przeprowadzenia praktycznej części seminarium.

- Jak ocenia pan przygotowania w naszych dyscyplinach sportu? Odbywają się one zgodnie z planem, z wyprzedzeniem, czy wręcz odwrotnie – z opóźnieniem?

- Biorąc pod uwagę fakt, że w Rosji przez 20 lat nie przeprowadzano międzynarodowych zawodów, a ostatni konkurs odbył się w 1991r. w Petersburgu i był to Puchar Świata w kombinacji norweskiej, to trzeba przyznać, że od tego czasu wiele wody zdążyło upłynąć i trzeba sporo nadrobić. Mamy teraz zupełnie inne czasy, nastąpił wiek informacyjnych technologii, a zatem mamy do czynienia z przepaścią między tym co było kiedyś, a tym, co jest teraz. Chcę powiedzieć, że wszystko odbywa się zgodnie z planem, jednak nie z wyprzedzeniem. Wystarczy porównać to z takimi dyscyplinami sportu jak biathlon czy biegi narciarskie, które nie odnotowały przerwy w organizowaniu zawodów w ciągu tego 20-letniego okresu po rozpadzie Związku Radzieckiego. Mamy tam do czynienia z oczywiście o wiele większym doświadczeniem. Przeprowadzane są konkursy Pucharu Świata, Mistrzostwa Świata. To bardzo wysoki poziom! To samo dzieje się w przypadku chociażby hokeja na lodzie, łyżwiarstwa figurowego, czyli w tych dyscyplinach, które uważa się u nas za narodowe. Niestety skoki narciarskie i kombinacja norweska na razie nie wchodzą w ich skład, ale mamy nadzieję, że wkrótce przybliżymy się do nich. Wiele zależy oczywiście od naszych zawodników i ich wyników.

- Jak pan uważa, co nastąpi szybciej: budowa skoczni czy przygotowanie specjalistów?

- Uważam, że procesy te w zasadzie odbywają się synchronicznie. Mówią o tym dane, które dziś pokazywałem dotyczące Soczi. Gotów jestem zobaczyć, jak wyglądają sprawy w Czajkowskim i Niżnym Tagile. Kompleksy budowane są równolegle. Nie powinniśmy od nich odstawać, ale i one nie powinny pozostawać w tyle. Jednym z takich zadań jest zachowanie synchroniczności do tego momentu, aż zaczniemy przeprowadzać międzynarodowe zawody w Rosji i oczywiście jest to 2012r. To najbliższa przyszłość, nadchodząca zima. Zgodnie z porozumieniem z FIS pierwszymi zawodami będą Puchar Kontynentalny w kombinacji norweskiej i FIS Cup w skokach narciarskich zaplanowane na pierwszym gotowym obiekcie. Najprawdopodobniej będzie to Czajkowski lub Niżnij Tagił w lutym 2012r. W Soczi przeprowadzimy zawody Pucharu Rosji na skoczni K-125 w lutym 2012r. w celu przetestowania skoczni w zimowych warunkach. Następnie zaplanowane są letnie międzynarodowe konkursy latem 2012r.

- Teraz widzimy, że międzynarodowe zasady tworzone są pod kątem skoczni znajdujących się za granicą, gdzie nie ma śniegu. U nas w kraju sytuacja jest zupełnie odwrotna. Możliwe jest, że do 2012r. pojawią się w zasadach jakieś uwagi w tek kwestii? Przecież to dziwne. Jeśli mamy swój śnieg, to po co nam wymagane przez FIS 100% sztucznego śniegu? To trochę nielogiczne...

- Rzecz w tym, że nie jest to kwestia tego, gdzie śnieg jest, a gdzie go nie ma. To wymóg dbający o bezpieczeństwo. Dlaczego wymagane zaopatrzenie skoczni w sztuczny śnieg i lodowe tory? Po pierwsze, lodowe tory pozwalają zachować zasadę sprawiedliwości i zminimalizować różnice między różnymi skoczniami. Każdy zawodnik rozpędza się w ujednoliconych i maksymalnie bezpiecznych warunkach. Wymóg dotyczący sztucznego śniegu na zeskoku również wpływa na bezpieczeństwo. Dzięki niemu tworzy się twarde podłoże do lądowania. Naturalny śnieg jest zbyt miękki i w odróżnieniu do sztucznego posiada inną gęstość.

Na sztucznym śniegu trudniej jest „zakantować nartą”, a co za tym idzie – trudniej też nabawić się kontuzji. Naturalny śnieg podczas opadów łatwo osuwa się z zeskoku. W takim sposób poziom urazowości w skokach narciarskich w Pucharze Świata zgodnie z wynikami statystyk w ostatnich 5-6 latach wynosi 0,01%. Zawodnicy światowego poziomu przyjeżdżając na dowolny obiekt mają dzięki temu uniwersalne warunki w każdej części świata. Często podczas konkursów Pucharu Świata zawodnicy nie mają możliwości oddania skoków próbnych. Od razu biorą udział w kwalifikacjach, a to już małe zawody, selekcja.

- Ma pan kontakt z przedstawicielami innych dyscyplin sportu? Jak kształtuje się sytuacja w ich wypadku?

- Oczywiście prowadzone są wspólne i równoległe prace z innymi dyscyplinami sportu FIS. Myślę, że nie wszystkie dyscypliny organizowały w tym roku takie przedsięwzięcia jak wyjazd na Mistrzostwa Świata. Dla nas było to po prostu niezbędne, ponieważ Mistrzostwa Świata, które odbyły się w Oslo było ostatnie przed naszymi oficjalnymi próbnymi zawodami (przedolimpijskim tygodniem) 8-9 grudnia 2012r. Mistrzostw Świata do tego czasu już nie będzie, dlatego było dla nas bardzo ważne, aby wysłać tam ludzi i dać im możliwość obserwowania wszystkiego od środka, jak wszystko jest zorganizowane.

- Śledzę tę sytuację i na takie przedsięwzięcie w regionach zabrano tylko specjalistów w skoków narciarskich i kombinacji norweskiej, a dla specjalistów innych zimowych dyscyplin sportu, na przykład w naszym Kraju permskim, nie było ani jednego zaproszenia. Wychodzi na to, że tylko skoczkowie gdzieś jeżdżą i uczą się.   

- Istnieją regiony profilowane, które zostały wybrane dla różnych dyscyplin. To znaczy, że pracujemy z takimi regionami, gdzie nasze dyscypliny mają swoją historię i są kultywowane do dziś. Uważam, że Kraj permski jest jednym z najważniejszych, jeśli nie najważniejszym regionem w Rosji w ilości kompleksów skoczni narciarskich i zawodników, których wyszkolił. Właśnie dlatego poświęca mu się tyle uwagi. Angażujemy osoby z Permu w celu formowania przyszłego dziedzictwa, abyście mogli organizować zawody zbliżone do międzynarodowego poziomu w Czajkowskim i na innych obiektach, które posiadacie. To znaczy, że zadanie jest następujące: ruch z dołu do góry. Najpierw nauczymy się przeprowadzać zawody na międzynarodowym poziomie zgodnie z tym systemem, jaki obowiązuje na świecie, później docelowo będziemy rozpowszechniać go na poziomie rosyjskich zawodów, chociaż proces ten może i powinien być w wielu punktach wzajemnie powiązany. Oczywiście bardzo ważną rolę odgrywa tutaj zaopatrzenie i wyposażenie skoczni, obowiązująca technika. Weźmy na przykład ratraki. Większość naszych skoczni nie posiada ratraków. Często zeskok nie jest w stanie utrzymać ich wagi. Także niewiele obiektów posiada system sztucznego ośnieżenia, dlatego należy w pierwszej kolejności rozwiązać te problemy. Techniczne zaopatrzenie, to, o czym rozmawiali dziś przedstawiciele firm podczas prezentacji, i na przykład wyposażenie do przeprowadzenia skoczni, którym dysponuje kompleks skoczni w Mieżdurieczeńsku, to przykłady systemów, które należy wdrażać również na innych obiektach. Są one stosunkowo dostępne pod względem ceny, a programy działają także w języku rosyjskim.
- Proszę odpowiedzieć na przykładzie samej Kanady. Czy myśli pan, że Igrzyska Olimpijskie stanowiły szczyt, a później nastąpił spadek czy odwrotnie – były impulsem do dalszego rozwoju? Może to w jakiś sposób rzutować na Rosję? Kombinację norweską i skoki narciarskie doprowadzono tam do szczytu formy – zbudowano skocznie, stworzono drużynę i co dalej? Jaka sytuacja czeka Rosję w takich układzie po Soczi? Na co możemy liczyć? 

- Przedsięwzięcia, które obecnie przeprowadzamy i przygotowania, które trwają stanowią zdecydowany krok wprzód, ponieważ wyniki trudno osiągnąć w tak krótkim okresie czasu. Przez wiele lat nie mieliśmy zupełnie niczego i okazał się potrzebny określony okres, aby wszystko odbudować i doprowadzić do poprawy sytuacji. To doskonale, że budowane są nowoczesne kompleksy skoczni w Rosji. Igrzyska Olimpijskie są impulsem do rozwoju wszystkich dyscyplin sportu i myślę, że bezpośrednio w waszych dyscyplinach będzie to duży krok wprzód. Ta aktywność, te działania, które toczą się obecnie w kraju, uwaga skupiona na reprezentacjach, wszystko to świadczy o dążeniu do wysokich rezultatów na Igrzyskach Olimpijskich. Dotyczy to także kwestii budowy kompleksów skoczni, szkoleniu ludzi, którzy będą przeprowadzać te zawody, ponieważ bardzo duże znaczenie ma prawdo przeprowadzania konkursów we własnym kraju. Na przykładzie USA, gdzie w 2002r. odbyła się Olimpiada, warto przypomnieć, że po tych zawodach w 2003r. Johnny Spillane został pierwszym w historii USA Mistrzem Świata w kombinacji norweskiej, a amerykańska drużyna jest aktualnie jedną z czołowych na świecie. Sytuacja jednak w każdym kraju kształtuje się inaczej.

- Co chciałby pan życzyć miłośnikom skoków narciarskich i kombinacji norweskiej?

- Jak wiadomo do przeprowadzenia zawodów w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej w Soczi potrzebnych jest około 330 osób. Spora ich część to wolontariusze, czyli ludzie, którzy zajmują się tym, ponieważ podoba im się dana dyscyplina sportu, lubią ją i chcą się w nią angażować. Oczywiście istnieje możliwość, aby zamknąć wszystkie te miejsca na rzecz zagranicznych wolontariuszy, którzy z przyjemnością przyjadą do nas do Rosji. Ważne jest jednak, aby stworzyć żelazne miejsca dla naszych rosyjskich specjalistów, którzy mogliby uczestniczyć w przeprowadzaniu zarówno próbnych zawodów jak i Igrzysk Olimpijskich, a co za tym idzie – uzyskać wyjątkowe doświadczenie, które zapewne znajdzie się wśród tych, które zdarzają się raz w życiu! Miałem przyjemność przebywać na Olimpiadzie w Vancouver i uczestniczyć w jej organizacji. Zdobyłem oczywiście kolosalne doświadczenie. Także pod względem emocjonalnym było to jedno z najbardziej znaczących wydarzeń w ciągu ostatnich lat. To, co odbędzie się u nas w Soczi będzie dużym wydarzeniem. Wielu nigdy nie było na Igrzyskach Olimpijskich. Życzę wszystkim tym, którzy lubią nasz sport, aby zdołali wykorzystać tę niepowtarzalną szansę.

Skijumping.ru, 19.05.2011